Pirlouit in Patagonië
Op stap met de Pirlouit
Omdat het voor SenD niet gemakkelijk is vanuit het verre Patagonië blog berichten te schrijven zullen wij als goede matrozen (Kristof & Niels) onze wilde verhalen van de 2 weken die we met hen in maart doorbrachten, proberen samen te vatten. Een maand na datum, maar wat is een maand op een zeilboot?
Zo ontmoetten we elkaar in Puerto Natales, een fijn dorpje ten zuiden van Patagonië. Puerto Natales was dan ook het enigste dorpje waar iets of wat beschaving te vinden was, zodat wij daar geraakten en aan boord konden gaan. Ook voor Sanne en Dries was het zeer lang geleden dat ze nog eens een supermarkt zagen en ‘goede wifi’ hadden.
Omdat de inox lasverbinding van het roer van de Pirlouit los was gekomen, zijn SenD in Natales opzoek gegaan naar een lasser. Geluk bij een ongeluk vonden ze deze vakman snel, hij was toevallig (al even) onderweg van Puerto Mont naar Natales om een lokale vissersboot te depaneren.
Zo was de Pirlouit in geen tijd weer in topvorm.
En zo vertrokken we al snel op uitstap met de Pirlouit,
we zouden een gletsjer van nader bij gaan bekijken in de estero de las montañas. SenD had er al meerdere tegen gekomen, vooral dan in het beagel kanaal. De bedoeling was deze keer echt dichtbij te komen door de Pirlouit te ankeren en met de “Moo” verder te gaan tot tegen het ijs. Nadat de Armada ons gek verklaarde, vertrokken we al snel op ontdekkingsreis. Door de goede weersomstandigheden ging alles goed vooruit, al snel beleefden we magische momenten aan de voet van een gigantische gletsjer. Ongelofelijk blauw ijs, waar we stukjes van meenamen om Whisky on the gletsjer-rocks te drinken en Gletsjer-Caipirinhas te maken. Echt vakantie op de Pirlouit voor ons maar ook voor SenD. Zei hadden nu 2 trouwe matrozen die bij alles een hande konden toesteken. De dinghy in en uit het water halen was plots geen werk, ook den afwas werd een lachertje …. In de ochtend bij zonsopgang vertrokken we, als de ondergang naderde zochten we een mooie caleta (zie foto) om in te overnachten. Prachtige natuurfenomenen, fauna en flora omringde ons wat spectaculaire foto’s opleverde zoals te zien. Op terugweg naar Puerto Natales paseerden we nog de Kirke-pas, een smalle doorgang tussen 2 grotere wateren. Er was een hele sterke stroming, tot 9 (?) knopen, het water leek wel te koken, alsof het onder spanning stond. We zouden de eersten niet zijn die daar moeilijkheden ondervinden (zie Navimag).
Voor we het wisten lagen we weer voor het huisje van Annemie en José. We wilden graag paardrijden in hun ‘tuin’ (een aantal hectaren groot), dus gingen we paarden vangen met Gaucho José. Echt zoals in de filmpkes: paarden vangen met een lasso. En dan, na drie instructies (links/rechts, stoppen en vooral: blijven zitten), op tocht! Hilarisch en prachtig, zo’n ritje met zetelverwarming, want de paarden deden een serieuze inspanning. ’s avonds vers gevangen zalm of bbq met versgevangen koe, netten uitzetten met de Moo, … echt het concrete, mooie leven daar.
Volgende étappe was een driedaagse trektocht in het national park Torres del Paine, bekend omwille van… de torres del paine: drie rotspunten ten midden van een bergmassiefje omringd door gletsjers en patagonische steppe. Grote stap voor de Pirlouit: voor het eerst drie dagen alleen blijven en dat in een baai, ‘puerto Eberhard’, in het gezelschap van drie andere boten. De trekking was tegen de verwachtingen van sommigen in, super plezant. Bleek dat niet enkel de paarden van Annemie goed bergop konden, maar wij dus ook! Mooi meegenomen was ons verblijf in berghotelletjes waar SenD nog eens konden douchen en haar wassen. Ze kwamen onherkenbaar uit badkamer! Aldaar ook een typische ontmoeting met onder andere twee Amerikanen: Rocky en Chica, die de gemiddelde reactie op het verhaal van SenD steeds bleven herhalen: you’re living our dream! Take me with you!
Voldaan van drie dagen stappen, zicht op het zuidelijke ijsveld, schalamaspotting, veel te veel broodjes meedragen, blauwe wateren checken en de cuernos van de torres te tellen, keerden we terug naar het moederschip: de Pirlouit.
Een hevige storm verhinderde ons om met de Moo terug te roeien, dus was het wachten geblazen. Op minder wind, op iemand van de drie huizen om terug thuis te komen en ons te laten overnachten of voor ons op de berg met gsm-bereik te rijden om een taxi te bellen. Maar die iemand kwam niet, en de wind bleef gaan. Een zeilbootje begon plots aandacht te trekken met lichtsignalen. Tot onze grote ontsteltenis, bleek een tweemaster losgekomen te zijn en was die tussen de Pirlouit en de andere zeilboot terecht gekomen. Licht hallucinante ervaring! We vreesden dat hij met zijn mooring ons anker had losgemaakt. Nu wordt het echt spannend! We konden niets doen, behalve het losgekomen schip losmaken waardoor het op de klippen zou gaan. Dus wachten op een andere mens om ons te helpen. Die kwam, en uiteindelijk stonden Herr Eberhard (vriendelijke, dronken Duitser van de haven) en de eigenaars van de tweemaster er. Na een triller van jewelste, waarbij de tweemaster-mensen zonder enige waarschuwing zichzelf losmaakten, waardoor de Pirlouit op drift ging en SenD hun leven riskeerden door met de Moo en een licht motortje de golven op te gaan om hun huis terug te halen in de donkerte van de nacht, kwam alles weer goed. Een hele grote OEF!
Iets om nooit meer mee te maken, gelukkig waren we net op tijd terug van de trektocht.
Na twee heerlijke weken te gast te mogen zijn in de wondere wereld van de Pirlouit was het afscheid niet plezant! SenD vertrokken voor een grote etappe richting Puerto Montt en wij vlogen langs een uitgebarste vulkaan weer naar België.
Hieronder een kleine selectie van een prachtige reeks: (aanklikbaar)
Uitzicht Puerto Natales
Sanne en Kristof
Sanne en Kristof, voor de kenners, aanschouw de nieuwe zeil!
Veel rust in deze prachtige omgeving.
Kri in the wild.
Verse gevangen zalmpje wordt gefileerd.
een mooie samenvatting
Captain Kristof, Nog steeds onderweg naar de beloofde Gletsjer. Sjanske met het weer.
Een voorsmaakje….
Dit kwamen we zo wel eens tegen. Niet genoeg voor ons….
waar is da anker just ?
Een schatkist in de Pirlouit ?
In parorama
De Pirlouit achterlaten en met de Moo verder tot tegen de gletsjer.
Nog snel ne laatste selfie.
tussen de ijsschotsen
Mooi hé
Moo time, Nog dichter!
Foto tijd
De blauw frakken
Magische momenten blijven niet duren.
lezen en bloggen
De Ijsvangst. Voor in de whisky on the gletsjer rocks
of caipirinha on the gletsjer rocks
op terugweg naar Annemie en Jose
ziede iet ?
aan de Kirke-pas
spreekt daar iemand ?
De Kirke pas
wa spelen met de zeilen
De hot-dog wandeling
Annemie & José vangen paarden
op onze paarden
De bestemming van den uitstap.
minder die actie
in volle actie
foto van Annemie, ze zag SenD zo aankomen.
foto van Annemie, ze zag SenD zo aankomen.
nog ééntje van in de Caleta
Oeps de Krabben kooi aan de verkeerde kant gegooid.
In de Torres
De Torres zelf
trekker Kri
Wind man, maar in de verte zie je al waarom we dit zo graag wilde.
Hiervoor; het zuidelijk ijsveld
even uitrusten met een uitzicht.
wa bijtanken en terug naar de Pirlouit
Door dit windje konden we de Pirlouit niet op.
Deze foto werd vlak voor het anker-voorval genomen. Alles vond ook hier plaats.
Het afscheid viel zwaar uit.
En dan nog een paar foto’s die uit den boot vielen:
Uitrusten in Torres Del Paine met zicht op het zuidelijk ijsveld.
Op “den oprit” bij Annemie en Jose.
Een echte sfeer foto, Sanne’s vers zelf gebakken brood op de voorgrond.
gewoon den Dries
Sanne die het logboek n
Sanne me wind op kop op den eerste dag van de Torres wandeling.
Toch ni aan’t lachen met een filmke van Niels op de hangbrug ?
Nog z’n actie foto.
